تو بمان در شهرت!...

تو مراآنقدر آزردی ..که خودم کوچ کنم از شهرت ..بکنم دل ز دل چون سنگت ..تو خیالت راحت ..
می روم از قلبت ..می شوم دورترین خاطره در شب هایت...تو به من می خندی ..

و به خود می گویی:باز می آید و می سوزد از این عشق
ولی ..بر نمی گردم نه!
می روم آنجاییکه دلی بهر دلی تب دارد ..عشق زیباست و حرمت دارد ..
تو بمان ..دلت ارزانی هر کس که دلش مثل دلتسرد و بی روح شده است ..
سخت بیمار شده است ..تو بمان در شهرت!